Ronald is een toeschouwer die met zijn impressies het wezenlijke probeert te vangen van wat hij in de natuur ziet en voelt.

Het onderstaande gedicht beschrijft goed wie hij is.

 

Wie bèn ik?

Anders dan mijn naam

want wat zegt die over mij?

Over mijn verlangens en mijn passie,

mijn angsten en beperkingen,

mijn schuldgevoel en schaamte,

mijn humor en mijn liefde,

mijn eigenwijsheid en chagrijn.

(zijn die ook mijn?)

 

Wie ben ìk?

Mijn ziel? Mijn hart? Mijn geest?

Dit alles samen?

Of dat wat ik wel eens heb gevreesd?

Is er eigenlijk nooit echt iets geweest

en is dit leven slechts illusie?

Maar wat geeft dat voor fiducie

in wat jij hier nu ziet en leest?

 

Wie ben ik?

Ik bèn geen fotograaf!

Ik bèn geen dichter!

Ik krijg het in een flow cadeau

als ik dichter bij mezelf ben.

Ben ik dan energie? Licht? Beweging?

Als dat zo is, dan ben ik er maar half!

Want mijn energie stroomt nogal traag,

ik verlicht mezelf zo zwakjes,

en kom maar moeizaam in beweging!

Maar ik adem, ik voel, ik denk (nog steeds)

Dus ik ben!

 

Ik ben wie ik ben!

Er gewoon mogen zijn, is wellicht genoeg voor mij.

Want met ieder gedicht

voelt mijn hart een ietsje lichter

en kom ik weer een beetje dichter

bij mezelf!