al meer dan een maand
rijgen vluchtige momenten
zich aaneen
een doorlopende film
van poëtische beelden
stroomt voorbij
ik probeer ze te vangen
met hoofd, hand en woorden
maar ze zijn reeds gevlogen
laten mij achter
met een moment van geluk
in mijn hart
“elk nadeel heb ze voordeel”
Geen ‘vermogen’ om weg te gaan, zorgt er voor dat ik niet alleen mijn eigen omgeving anders beleef maar ook veel meer fotografische mogelijkheden zie. Ik ben al flink wat weken dichter bij huis: letterlijk en figuurlijk.
De wisselwerking tussen dichten en fotograferen zorgt er voor dat ik veel meer projectmatig bezig ben. In dit blog licht ik een tipje van de sluier op van enkele deelprojecten …
Eigenlijk is het één groot project: het combineren van poëtische foto’s met gedichten. Het idee is dat er een ‘bundel’ komt en een tentoonstelling in mijn eigen gemeente (onder de titel: made in Muiden, dichter bij huis).
Maan
Al meer dan een maand ‘volg’ ik de maan! Het idee ontstond doordat ik ’s nachts naar buiten keek en woeste wolken langs de volle maan zag scheren. Nu wil ik alle maanfasen vastleggen, het liefst onder aparte omstandigheden.
De eerste foto is ’s nachts om 3.45uur gemaakt. Ik was toch wakker, wilde zien of de hazepootjes er ’s nachts wel mooi bij stonden en ben het park achter ons huis in gegaan.
Muiden slaapt
alleen een zonderling
loopt ’s nachts
bij volle maan
in het park
om te genieten
van het bleekwitte licht
Een andere foto ontstond terwijl ik ’s ochtends vanuit het slaapkamerraam de maan fotografeerde. Ineens vlogen er vier grauwe ganzen voorbij. Gelukkig had ik ze op tijd in de gaten.
in de ochtendschemer
vliegen schaduwen
zwijgzaam over
Hazepootjes
Sinds ik een aantal jaren geleden één keer hazepootjes had gezien bij Nijmegen, heb ik iedere herfst zonder succes in ’t Gooi lopen zoeken. Tot dat ik ze dit jaar ineens in het park tegen kwam. Na veel vondsten van een enkeling, vaak in slechte staat, bleek een plek langs de weg een waar paradijs. Vele dagen, soms met tussen pose, stonden ze er maar aan het eind van het seizoen op z’n mooist. En met een beetje mist …
Bomen
Dat er dit jaar zoveel paddenstoelen in het park groeien, komt omdat de gemeente de vorige winter het park flink heeft uitgedund. Met name de hazelaars moesten er aan geloven en worden rigoureus kort gezaagd, het hout versnippert. Maar ja, bomen zijn taaie rakkers en nu in de herfst is er al weer een hele haag van hazelaars ontstaan. Eén tak, in de luwte van een boom, trok al vanaf de zomer mijn aandacht wanneer de zon er op scheen.
in de beschermende schaduw
van een kale, oude populier
absorberen teer groene blaadjes
van een jeugdige hazelaar scheut
gloeiend de herfstzon
In de rand van het park vlak achter de tuin staan twee lindes. Een prachtig onderwerp wanneer de herfstige takken in de storm heen en weer zwiepen. Genomen vanuit de slaapkamer.
Onder mijn voeten
Geïnspireerd door een opmerking van Alexander Koenders over ‘boven’ en ‘onder’, gingen bij mij de radertjes draaien en ontstond het onderstaande gedicht. Dit inspireerde mij vervolgens tot de bijgaande foto.
Onder mijn voeten vliegen vogels boven mijn hoofd
Wilde eenden
In de vestinggracht en de sloot langs het park zijn bijna altijd eenden aanwezig. Ze zijn nu druk met achter elkaar aanzitten en slobberen flink van het kroos.
Kraaien
Ook de kraaiachtigen zijn rondom mijn huis zeer aanwezig; alarmerende gaaien, scheldende eksters, kraaiende kraaien, buitelende kauwen. Prachtig in contrast met kale takken en lichte luchten. Alle telkens in dispuut over territoriumgrenzen en nestplekken.
En dan zijn er nog de foto’s …
die ontstaan dankzij de omstandigheden van dat moment. Twee beelden met een schitterend contrast qua weertype.
langzaam vervagen
in lichtgrijze mistlagen
de hemel staat in vuur en vlam
wanneer de gloeiende zon
de rand van de aarde kruist
en miljoenen druppeltjes in brand steekt
